Dün benimle beraber on ayını aynı iş vesilesiyle bu şehirde geçirecek grubun bir kısmıyla tanıştım. Fena tipler değiller sanırım. İlk anda kesin bir şey söylemek zor. Şimdilik tek hissiyatım aralarında Arapça bilmeyen tek kişi olmanın görece dışlanmışlığı...Ama esas mesele ev paylaşıp paylaşmadıklarını sorunca ortaya çıktı. Hepsi yalnız yaşıyormuş. Anlaşılabilir bir durum. Benim açımdan daha vahim olanı, kadınlardan birinin kimseyle ev paylaşacak halim yok, "I am an adult," demesi.
Çok kafa yormamıştım ama düşündüm: Nasıl yani şimdi ben yeterince yetişkin değil miyim acaba? Ufak bir hesap yaptım ve toplamda ancak iki yıl kadar yalnız yaşadığım sonucuna vardım. Onun dışında ya aile, ya arkadaş, ya sevgili.
Bilemedim...
Ne alakasi var. Adult olmanin tanimi mutfagi, banyoyu, oturma odasini tek basina idare etmekle sinirlanamaz, hele tek kisilik ev ekonomisini cevirmekle hic ilgisi yok. Bu arkadas kisa devre yapmis sanki... (F.)
YanıtlaSil