İki haftalık sessizlikten anlaşıldığı üzere Berlin'den epey uzak kaldım. Bir yandan şehirde olmayınca yazmak mantıklı gelmiyor, öte yandan da garip bir gurbetçilik durumu yüzünden İstanbul günleri yetişemediğim bir koşturmaca içinde geçiyor. Elbette çok mutlu bir hissiyat. Ama Berlin'e her dönüşümde uzak kaldığım bir huzur hissini yeniden bulur gibi oluyorum..Havaalanından öğleden sonra eve varmış ve çalışamaz bir haldeyken azıcık düşündüm bunun sebebi ne olabilir diye. Sanırım biraz yalnızlık, biraz zamanın akışının yavaşlaması, biraz kendine ait bir oda, vs. vs.
Feurigstr. 54 de artık ev dediğim yerlerden biri oldu belli ki..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder