Eskicileri oldum olası severim, nerede karşıma vitrini karmançormanla dolu bir dükkân çıksa kafamı şöyle bir uzatmadan edemem. Zamanında dershaneye giderken, haftasonları Salı Pazarı'nın yerinde kurulan eskici tezgâhlarındaki garip eşyalara da bakar dururdum. O pazar uzun zamandır kurulmadığı için, yıllar sonra pazarın tam karşısına taşınmama rağmen hiç keyfini süremedim.Bu güneşli Pazar sabahı, Susanne bizim mahalledeki Flohmarkt'a gidelim deyince derhal kabul ettim. Hem şenlikli bir yer, bir sürü acayip ve sevimli eşya insanı güldürüyor. Hem de hüzünlü bir yanı var. Belli ki kendi eşyalarını satan fakirler, göçmenler; kimsesizlerin evlerinden çıkan, para vermeden alabileceğiniz koli koli ıvır zıvır; kimbilir bir zamanlar kime ait olan hülyalı bakışlı sevgili fotoğrafları..
Pırıl pırıl güneşe rağmen göz yaşartan ayaz yüzünden gezimizi mecburen kısa kestik, bu karmaşık hisleri de bir haftalığına geride bıraktık..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder