Geçen sene kendi kendime yemek pişirmeye üşendiğimde de bunu düşündüğüm olmuştu ama esas geçen ay New York'tayken hissettim ki artık herkes için akşam dışarıda yemek normal, evde yemek pişirmek olay. Yani, annelerimizin neslinin tersine restorana gitmek bizim için lalettayin bir faaliyetken, yemek hazırlamak ve eve misafir davet etmek epey bi şey...
Bu hafta çok şanslıydım Hintli arkadaşım Sonali'nin evinde acılı bir balık yemeği, Fulya'nın elinden de coconut chicken yedim. Bugün Irak usulü dolmayı reddetmek zorunda kaldım ama Cumartesi günü Suriyeli arkadaşın sürprizlerini tatmak nasip olucak.
Bakalım bizim mutfak ne zaman şenlenecek? :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder