Bu hikâyeyi anlatmadığım pek az insan kalmıştır zannederim ama yine de her sene aynı şeyi hatırlamadan edemiyorum. İlkokulun ilk senesinde ayları, mevsimleri filan işlerken 21 Aralık'ın en uzun gece olduğunu öğrenmiştik. Günü geldiğinde de öğretmen tekrar hatırlatmıştı.Artık neler neler düşündüysem, o gece kötü kötü rüyalar görmüş, durmadan uyanmış, en sonunda da bu gece hiç bitmeyecek paniğiyle annemin yanına gitmiştim.
Annem tabii son derece rasyonel ve cevabına net bir insan olduğu için gayet güzel anlatmıştı, kızım dünden sadece 2dk. uzun, işte bunlar böyle yavaş yavaş uzar kısalır diye. Bir de müjde vermişti: yarından itibaren günler uzamaya başlıyor!
O gün bugün artık 21 Aralık'ta seviniyorum. Kış uzaklaşıyor, bahar yaklaşıyor! :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder