Sonunda Berlin'in Cinémathèque'i sayılabilecek kino Arsenal'e gittim ve meşhur Antonioni filmini izledim (dolayısıyla iki kere "sonunda"). Haliyle çok beğendim (yine, ikisini de :).Filmin belgeselvari zenginliği inanılmazdı. 60'lar İngilteresinin sınıfsal ayrımları, döneme hâkim müzik ve endüstrisi, moda, güzellik, anoreksik kadınlar, sokaklardaki yarı punk yarı artsi takılan gençler, dumanlı sosyete partileri, hepsi hepsi hepsi müthişti.
Özellikle müziğe kaptırıp sallanıp duran Vanessa Redgrave'e fotoğrafçının, "dance against the rhythm" dediği yere ve kadının triplerine bayıldım. Gerçi sonrasında gittiğim meşhur Ost Berlin kulübünde ne kadar denediysem de başarılı olamadım, o ayrı. :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder