Unutuyoruz, geçiştiriyoruz, hatta yok saymaya çalışıyoruz ama hayatımızın gidişatı çok ciddi bir şekilde şans eseri.
Berlin'de bir program olduğunu duymam, uzun zaman kaale almayıp, sonra deli bir anımda ve son anda başvurmam, kabul edilmem, gelmem, tesadüfen bir bara gitmem, falan filan falan filan... Bir sürü tesadüf, şans, şu bu birikiyor ve yıllardır kendime ve eşe dosta söylediğim şeyi esas muhatabına söylüyorum: "seni seviyorum Orhan!"
yorumsuz
YanıtlaSil