Sonbahar

İstanbul'un ne kadar ağaçsız bir şehir olduğunu başka bir yere gidince anlıyor insan. Güz mevsiminin klişe edebi formülü "düşen yapraklar", şimdiye kadar gözümün önüne paraşütvari bir tempoda, yavaşça dalgalanan yaprakları getirirdi. Esas manasını Berlin'de anladım.

Gökten yağmur gibi yaprak iniyor, kaldırımları görünmez hale getiren, her zaman ıslak ve yumuşak (auchtung nazan!) bir katman peydâ oluyor. Çöpçülerin bunları kaldırmak için kullandıkları dev elektrik süpürgeleri var. Gürültülü, komik bir alet. Ama işleri hiç bitmiyor. Zaten Paris'te de fark etmiştim, Aralık'a doğru ağaçlar artık iyice soyunana kadar adamcağızların yegâne meşgalesi harb-i lacin.